اجزای شیرآب آشپزخانه

شیر آشپزخانه یکی از پرکابردترین قسمت‌های آشپزخانه شماست. چه دنبال خرید و یا تعویض قطعات هستید، این‌ها مواردی هستند که نیاز دارید از آن اطلاع داشته باشید.

بین تمامی قسمت‌های آشپزخانه که مورد استفاده قرار می‌گیرند، احتمالا شیرآب یکی از پرکاربردترین آن‌هاست. به گفته‌ی سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده آمریکا، هر آمریکایی روزانه به طور میانگین 333 لیتر آب مصرف می‌کند که بخش عمده آن برای شستن دست، آبکشی، پر کردن کتری و یا حتی پر کردن یک لیوان آب مصرف می‌شود.

امروزه این عضو پرکار آشپزخانه در بازه قیمتی وسیع‌تری نسبت به گذشته ارائه می‌شود. شما می‌توانید یک شیرآب آشپزخانه را تنها با قیمت چند صدهزار تومان تهیه کنید، البته به منظور اطمینان خاطر از طول عمر آن توصیه می‌کنیم که مقداری بیشتر هزینه کنید. به هر حال، اگر قرار است به طور مکرر از شیر آشپزخانه خود استفاده کنید، بهتر است محصولی را خریداری نمایید که عمر بیشتری داشته باشد.

تولید و مهندسی بهتر شیرهای آب امروزی به آنها کمک می‌کند که بدون چکه بوده و دارای طول عمر بیشتری باشند، همچنین قطعات با قابلیت سرهم سازی سریع، نصب آنها را بسیار آسان نموده است. علاوه بر این، تعداد طرح‌ها و امکانات آن‌ها نیز به طرز سرسام‌آوری رشد کرده است. تفاوتی نمی‌کند که یک شیرآب چقدر تجملی یا ساده باشد، همه آن‌ها از اجزای پایه‌ای یکسانی تشکیل شده‌اند.

اجزای شیرآب سینک آشپزخانه

قبل از اینکه شیرآب جدیدی خریداری نمایید، ابتدا در مورد سینک به نتیجه برسید. اندازه، شکل و امکانات سینک، محل قرارگیری شیر و طول دهانه شیر را تعیین می‌کنند.

همچنین اطمینان حاصل کنید که طول دهانه شیر را اندازه‌گیری کرده‌اید. باید به اندازه‌ای ارتفاع داشته باشد که بتوانید بزرگترین دیگ خود را نیز بشویید، اما این ارتفاع نباید به حدی باشد که آب پس از برخورد با سینک به همه جا بپاشد. اطمینان حاصل کنید که پشت و کنار شیر فضای کافی به منظور تمیز کردن اطراف آن و همچنین استفاده آسان از دسته‌ی شیر وجود داشته باشد.

هواده یا پرلاتور

در همان ابتدای شیر، قطعه‌ای (معمولا به شکل شبکه‌ای ساخته می‌شود) وجود دارد که جریان آب را با ترکیب با هوا به چندین جریان کوچکتر تبدیل می‌کند. در حالی که هواده‌ها میزان جریان را کاهش می‌دهند حس یک جریان پرفشار را تداعی کرده و از پاشیدن آب به اطراف به شکل قابل توجهی می‌کاهند.

دهانه

دهانه، قسمتی از شیر است که اکثر مردم اول از همه متوجه آن می‌شوند، همچنین قسمتی است که آب را از بدنه به سینک منتقل می‌کند و می‌تواند در طراحی خود متمایز باشد. دهانه صاف، دسترسی زیاد به همراه ویژگی‌های کم ارائه می‌کند. دهانه گردن غازی، دارای قوسی بلند و ظریف است که به هنگام پر کردن دیگ‌های گود به کار می‌آید. طرح عصای چوپان دقیقا به همان شکلی است که از نامش پیداست و امکان تمیزکاری بیشتر به همراه مقداری جذابیت ارائه می‌کند. دهانه متحرک نیز از اتصالات متعددی تشکیل شده که به شما اجازه می‌دهد جریان آب را به آنجا که نیاز دارید هدایت کنید.

علاوه بر توجه به این تفاوت‌ها در طراحی، باید به این موضوع بیاندیشید که از شیر آشپزخانه خود چگونه استفاده خواهید کرد. نمونه‌هایی که دارای سر بیرون کشیدنی هستند، سر آب‌پاش جمع شونده دارند که بر روی دهانه نصب می‌شود. این نوع از سرشیرها که در سبک‌های مختلفی موجود هستند به کمک جاذبه در جای خود قرار می‌گیرند.

از طرف دیگر، دهانه‌های پایین کشیدنی (که معمولا بر روی طراحی گردن غازی نصب می‌شوند) به هنگام عدم استفاده، نیاز به قفل چفت شونده و یا آهنربایی دارند. همچنین دهانه‌های بدون دخالت دست نیز موجود هستند که با استفاده از پدال پایی و یا سنسور حرکتی فعال می‌شوند.

دسته

هنگامی که راجع به دسته شیر که دریچه را باز و بسته می‌کند، صحبت می‌کنیم، انتخاب‌های شما محدود به یک یا دو مورد می‌شوند. دسته تکی دارای کاربری آسان برای تمامی سنین با هر نوع توانایی است. می‌توان آن را بر روی دهانه، کنار آن در طرفین و یا جلو یا پشت آن نصب کرد. توجه کنید که نصب آن به یک سوراخ جدا نیاز دارد. شیرهای دارای دو دسته نیازمند یک سوراخ دیگر نیز هستند، اما زیبایی بی‌پایان آن‌ها امکانی زیبا برای هر آشپزخانه است.

دریچه

برای کنترل جریان و دمای آب، شیرهای امروزی از دریچه‌های فشنگی استفاده می‌کنند که تمامی قطعات را در یک واحد آسان تعویض (بدون نیاز به تعویض واشر) در برمی‌گیرند. برخی دریچه‌ها از جنس پلاستیک یا فلز هستند، اما بهترین آن‌ها، نمونه‌هایی هستند که دارای صفحه‌های صاف و سخت سرامیکی بوده که به ندرت چکه کرده و یا تحت تاثیر فشار زیاد آب قرار می‌گیرند. صفحه‌ها در اثر برخورد با ضایعاتی که درون لوله وجود دارند می‌شکنند، بنابراین قبل از نصب شیر از تمیز بودن لوله‌ها اطمینان حاصل کنید. (خطوط تامین لوله‌های آب گرم و سرد خانه را به یکدیگر متصل می‌سازند.)

دریچه‌های فشنگی بر اساس ساخت شیر و مدل آن متفاوت هستند. اگر در هر زمانی نیاز به تعویض آن پیدا کردید، این کار را با سفارش مستقیم قطعه مورد نظر از شرکت سازنده انجام دهید.

بدنه

بدنه جاییست که آب گرم و سرد قبل از خروج از دهانه با یکدیگر ترکیب می‌شوند. در طرح‌های تک سوراخ، آب سرد و گرم در یک قطعه که شامل دریچه‌ها نیز است ترکیب می‌شوند. این نوع از بدنه در طرح‌های دارای یک یا دو دسته موجود است.

در طراحی مدل پل، لوله‌ایی که دو دریچه جدا را به یکدیگر متصل می‌سازد، آب گرم و سرد را قبل از خروج از دهانه با یکدیگر ترکیب می‌کند. این طراحی زیاد رایج نیست و برخی اوقات در طرح‌های دوره‌ایی دیده می‌شود.

گزینه سوم، بدنه گسترده است که نیازمند سه سوراخ است. این مدل، آب گرم و سرد را مانند شیر طرح پل ترکیب می‌کند اما لوله در زیر صفحه‌ای که سینک بر روی آن قرار دارد پنهان می‌شود.

پایه

شیر به چه چیزی متصل خواهد شد؟ یک پایه، درست در جایی که شیر به سینک متصل می‌شود، رایج‌ترین انتخاب است. همچنین اگر فاصله کافی میان سینک و دیوار باشد، نصب آن نیز آسان خواهد بود. این کار نیازمند چندین سوراخ بر روی صفحه آشپزخانه و یا سینک است.

گزینه دوم، نصب شیر بر روی دیوار است که نکته مثبت آن خالی کردن فضای روی صفحه کانتر آشپزخانه و آسانی تمیزکاری است. البته این کار بر روی دیوارهای بیرونی در مناطق سرد توصیه نمی‌شود، چرا که ممکن است لوله‌ها یخ بزنند.

جنس مواد رایج: برنج، فولاد ضدزنگ، روی

گزینه‌های استاندارد برای مواد ساخت شیر آب، برنج، فولاد ضدزنگ، پلاستیک و روی است. برنج پرطرفدارترین گزینه است. دارای دوام طولانی بوده، ساخت آن آسان است و شرکت‌ها طرح‌ها و مدل‌های فراوانی از آن را ارائه می‌کنند. در برخی  مدل‌ها سر آب‌پاش از پلاستیک ساخته می‌شود تا وزن کمتری داشته و در صورت نیاز به دست زدن به آن دارای حرارت بالایی نباشد. بقیه قسمت‌ها ممکن است از روی ساخته شوند. برای ایجاد سهولت در تولید، برنج معمولا با سرب ترکیب و آلیاژ می‌شود. بر اساس قوانین، شیرهایی که در ایالات متحده به فروش می‌رسند نباید بیش از 8 درصد سرب در ساختار خود داشته باشند، اما همین مقدار کم موجود در شیرآب هم می‌تواند آبی که چند ساعت در شیر باقی مانده است را آلوده کند. باز گذاشتن شیر به مدت چند ثانیه این آب آلوده را تخلیه می‌کند. کالیفرنیا و ورمونت استاندارد سخت‌تری اعمال کرده‌اند؛ «میانگین بیشترین وزن» نباید بیشتر از 25/0 درصد باشد. به اندازه کافی تحقیق کنید تا بدانید چه محصولی را خریداری می‌نمایید.

فولاد ضدزنگ نیز انتخاب خوب دیگری است اما از برنج گران‌تر است. (آن را با روکش‌های فولاد ضدزنگ بر روی برنج اشتباه نگیرید.) برخی شرکت‌ها از یک پوشش محافظ شفاف بر روی فولاد ضدزنگ استفاده می‌کنند تا اثر انگشت و لکه‌های آب بر روی آن باقی نماند.

شیرهای ساخته شده از پلاستیک یا روی دارای کمترین طول عمر هستند. ممکن است به گونه‌ای طراحی شوند تا شبیه برنج به نظر برسند اما از مواد بسیار ارزان‌تری ساخته شده‌اند. بهترین راه برای تشخیص آن‌ها بلند کردنشان است، پلاستیک و روی سبک هستند در حالیکه برنج سنگینی خاص خود را دارد.

نوع پرداخت

قدیمی‌ترین و متداول‌ترین روش برای اجرای پرداخت بر روی شیرهای آب، آبکاری الکتریکی آن‌هاست. شیر در ظرفی از فلز مایع که به اشیایی که دارای بار الکتریکی باشند می‌چسبد، فرو برده می‌شود. این کار یک پرداخت با طول عمر بالا را ارائه می‌دهد اما این روکش در مقابل شوینده‌های قوی، آسیب‌پذیر است.

تکنیکی گران‌تر، استفاده از روش انباشت بخار فیزیکی (PVD) است.  شیر در خلاء قرار گرفته و  توسط یون‌های فلزی که به سطح آن می‌چسبند بمباران می‌شود. این روش منجر به طراحی پایانی بسیار سخت و محکم شده که نیازمند روکش شفاف نیست.

در پایان، روش روکش با پودر است که در آن پودری خشک که در تماس با حرارت به شیر می‌چسبد روی آن اسپری می‌شود. روش روکش با پودر به طراحی پایانی ضخیم‌تری منجر می‌شود اما به اندازه روش انباشت بخار فیزیکی و آبکاری الکتریکی با دوام نیست.

نکاتی برای نصب شیر

شیرهای امروزی به حدی نصب آسانی دارند که به ندرت برای نصب آنها به ابزار احتیاج پیدا خواهید کرد. اگر قصد برداشتن یک شیر قدیمی را دارید، از یک تفنگ گرمایی یا سشوار استفاده کنید تا مهره‌های زنگ زده را شل کنید. با استفاده از آچار منقاری یا آچار حوضه تمامی مهره‌ها را باز کنید.

اگر جنس کانتر آشپزخانه شما از سنگ است، در استفاده از بتونه تجدید نظر کنید، چرا که حاوی روغن بوده و ممکن است باعث ایجاد لکه بر روی سنگ شود. در غیر اینصورت از بتونه برای محکم‌کاری فضای میان پایه شیر و کانتر استفاده کنید. اکثر شیرهای امروزی در انتها دارای واشر هستند و نیازی به محکم‌کاری ندارند.